Storm - Wonder - Wind mee

Ik kreeg het bericht: “Danny, je coachingtent is helemaal kapot gewaaid”. Met lood in mijn schoenen ging ik naar Horses at Work om de schade op te nemen. Terwijl ik door het weiland liep, zette ik me me schrap tegen de wind en tegen de ravage die ik aan zou treffen. De tranen sprongen in mijn ogen. De tentdoeken en de bekleding wapperden als vlaggen in de wind. Ik stapte de tent binnen en keek om me heen. Nagenoeg alles in de tent was nat, omgewaaid en naar beneden gekomen. Schilderijen, planken, manden, etc. Er waren maar 2 ‘dingen’ die de wind niet omver had geblazen en ik glimlachte door mijn tranen heen: 1. Het buddhabeeld. En hiervan zou je nog kunnen zeggen ‘ja, maar dat is zwaar, dus dat is logisch en dat kan toeval zijn’. Maar nummer 2 was écht een wonder: De foto van Amma ( http://www.embracingtheworld.org ) stond onbewogen overeind. Het is een foto in een lijstje met zo’n schuin steuntje van karton aan de achterkant, dat doorgaans al omvalt als je ernaar kijkt. Ik veegde mijn tranen weg en keek nog eens goed rond om te besluiten welk deel van de tent ik als eerste met een rol tape en touw bij elkaar zou gaan plakken en binden, maar wonder boven wonder was alles was nog heel……. Alleen de elastieken waren kapot, waardoor de tentdoeken hadden losgelaten en vrolijk in de wind flapperden. Dankbaar bond ik alles bij elkaar en liep ik terug. Ik had wind mee.